Stampin' Up! Convention 2013 Deel I

Hello lieve mensen,



Ik ben weer bek in touwn. Moe, maar ontzettend voldaan, wat een GE-WEL-DI-GE ervaring!! Ik had het voor geen goud willen missen!!



Eigenlijk weet ik niet zo goed waar ik moet beginnen......er valt zooooo veel te vertellen. Wellicht hebben jullie ook al het één en ander op mijn creatieve Facebook pagina voorbij zien komen, of op de social media van andere demonstratrices. Ik wil mijn ervaring dolgraag met jullie delen. Maar laat ik dan gewoon bij het begin beginnen en het in delen doen, want anders wordt mijn blogpost veel te lang.



Dus: hoe het begon....



Donderdagochtend om 07.15 uur vertrok ik richting de luchthaven van Antwerpen. Mijn vliegtuig zou om 09.50 uur de lucht in gaan, ik hoefde er pas een half uur van te voren te zijn en Antwerpen is slechts een uurtje rijden van ons vandaan, maar staat er om bekend dat er altijd files staan. Dus maar het zekere voor het onzekere genomen en op tijd vertrokken. En dat was maar goed ook, want we stonden inderdaad in de file!



Heeft Antwerpen dan een luchthaven hoor ik jullie nu bijna denken? Ja, Antwerpen heeft inderdaad een luchthaven. Een hele kleine welteverstaan. Zo eentje waar je nog gratis en voor niks mag parkeren en dan ook nog eens récht voor de ingang. Een luchthaven met maar 1 gate en 1 aankomstruimte en waarlangs een autoweg loopt met een verkeerslicht dat op rood springt als er een vliegtuig gaat landen of opstijgen.... (voor de auto's welteverstaan, niet voor het vliegtuig, dat is namelijk een beetje lastig stoppen in de lucht). Alles bij elkaar had het een beetje weg van een Lego vliegveldje. ECHT waar; daar is niets aan gelogen!

Dus.... voor de verandering kwam ik eens een keer ruim op tijd aan. En had ik alle tijd om op mijn gemakske een taske thee te drinken met uitzicht op de landingsbaan. Na een minuut of 10 zag ik wat lichtjes in de verte aankomen en landde daar recht voor mijn neus een leuk klein vliegtuigje.

In no-time kwamen er van 4 kanten enkele voertuigen aansnellen; een tankautootje formaat benzine-station-om-de-hoek, een bestelbusje dat later de bagagewagen bleek te zijn en nog 2 jeeps met iets van veiligheidsfunctionarissen die het vliegtuig waarschijnlijk tegen een Al Qaida aanslag of iets dergelijks moesten beschermen.





Uit het bestelbusje sprongen 2 mannen in flitsende hesjes, openden de achterdeuren en haalden daar een KEUKENTRAPJE uit (écht waar) om de bagage achter uit het vliegtuig de halen en deze vervolgens, te voet en onder de vleugel van het vliegtuig door, naar de voorzijde van het vliegtuig te brengen, alwaar zij alle koffers netjes op een rijtje onderaan de trap zetten en ook nog eens de handvaten uittrokken voor de wachtende passagiers. En pas toen alles netjes op een rijtje klaar stond mochten de 21 passagiers het vliegtuig verlaten en tegelijk hun bagage meenemen.

Wat een service!



Oké, toen was het tijd voor mij om te gaan boarden. Maar niet voordat ik eerst nog even een plasje ging plegen. Want van plasjes in een claustrofobisch Lego vliegtuig wc-tje word ik namelijk niet vrolijk.  En wat ik daar nou weer zag hangen......

Blijkbaar wegens gebrek aan een Lego-poppetje-toilet-juffrouw, hing er op elke deur gewoon een A4-tje met het verzoek vooral ook de pleeborstel even door het toilet te halen.....



Jeetje mieneetje..............even sloeg de schrik om mijn hart......als ze me dalijk ook maar niet gingen vragen zelf het vliegtuig te besturen?!?!?!!?!? Ik zou er niet van staan te kijken.



Toen hup, door de douane en samen met de 5(!) andere passagiers nog even wachten in de gate onder het genot van een GRATIS kopje (automaten)koffie/thee. Nou ja, zeg waar maak je dat tegenwoordig nog mee?



Aan boord van onze bijna privé-jet werden wij zessen opgewacht door een uiterst vriendelijke, Engelse stewardess met rood haar en sproeten die ons tijdens de vlucht van 1 uur ook nog eens verraste met een vers croissantje met kaas, een vers kopje thee en een butterscotch koekje....



Ik wist niet wat ik meemaakte, naar de laatste jaren regelmatig met Ryanair te hebben gevlogen. Wat een verschil!!!



Ik moest me dan ook werkelijk inhouden niet te gaan fluiten en zo vloog ik de UK tegemoet.......



Mijn dag kon al niet meer stuk {smile}.  



Later meer.....