Na een rustige vlucht van slechts een uurtje landde ik op Manchester Airport. Tegelijk met mij landde het vliegtuig van mijn Team Utopia genootje Miriam, die ik al vaker gezien had, en haar roommate Pytsje Sjoukje, die ik nog nooit eerder ontmoet had.
Samen namen we een taxi naar ons hotel. Ik met een grote koffer én een trolly handbagage..... Ik zag de dames denken 'zo hé, die heeft veel meegenomen voor die 3 nachtjes....'. Inderdaad, dat was ook zo, maar er zaten niet alleen kleren in mijn koffer, maar dát mocht ik ze nog niet vertellen!! (-;
Mijn roommate Miranda zou pas later op de middag aankomen (haar vliegtuig deed er wat langer over want ze moest helemaal uit Limburg komen), dus toog ik samen met Miriam en Pytsje Sjoukje de stad in, die al volop in kerstsfeer was.
En het is dat ik geen husband bij had, maar anders kon ik hem hier parkeren.....
Ook probeerden we nog een tafeltje te reserveren bij Jamie, maar helaas......vol, vol, vol. )-:
Voor het eerst van mijn leven kocht en proefde ik wat Fudge, want volgens de meiden was dat wel zoooooooo lekker!
Pytsje Sjoukje en Miriam |
Dat was ook zo, echter bij elke hap hapte ik volgens mij ook een spreekwoordelijke lepel boter naar binnen. Maar allé, je moet alles in je leven een keer geprobeerd hebben.
Eind van de middag terug naar het hotel waar Miranda al op me zat te wachten. Snel kleedden we ons om om vervolgens richting het Marriott Hotel te gaan, waar de receptie voor alle demonstratrices met status Zilver 2 en hoger gehouden zou worden.
We zouden met een groepje Duitse Demo's meelopen en geen van ons wist de weg, dus ik vroeg het aan de receptioniste van het hotel en liet vervolgens mijn uitnodiging cq toegangskaartje op de balie liggen..... Grrrrrrr echt weer iets voor mij, haastige spoed, daar kwam ik dus pas halverwege achter en zonder kaartje geen toegang stond erop. Even paniek, dilemma, terug- of doorlopen? Het was al laat, donker, 10 minuten terug lopen of het risico nemen? Boeien! Doorlopen! Ze laten me er vast wel in en ja hoor, pfieuw..... dat was ook zo.
Miranda en ik |
We kregen een lekkere welkomscoctail (alcoholvrij, de hele conventie was alcoholvrij,
Veel bekenden gezichten -zowel van internet als van real life-, er werd gelachen, er werden kussen uitgedeeld, gehugd en handen geschut en er liepen 2 waren kunstenaars rond die in no-time een goed lijkend silhouette van je konden knippen.
Ik vond het super leuk om mijn grote creatieve voorbeeld Jenni Pauli weer te ontmoeten en voelde me helemaal vereerd dat ze mijn naam wist. {bloos}
Behalve dat Jenni een ontzettend leuke, bescheiden en creatieve vrouw is, is ze ook nog eens de best-verkopende demonstratrice van Europa. Zo óntzettend knap wat zij heeft bereikt!!
Alvorens het officiële gedeelte begon konden we onze Conventie-bag met inhoud ophalen. Een hele mooie rugzak
In die rugzak zaten 4 make-and-takes en 3 stempelsets én het programmaboekje voor de komende dagen.
En rapapaaaaaaa rapapaaaaaaa......... wie stond daarin?!?!?!?!
Ik zij de gek!!!
{ZIE HIER EEN SMILE VAN OOR TOT OOR}
Eindelijk kon ik mijn lang bewaarde geheim vertellen.
Whoooooo, whooooo, ik mocht een presentatie geven op de Conventie!!! Vandaar ook die grote koffer die ik bij had, snappie?
Helaas van het officiële gedeelte heb ik geen foto's. Ik was zo onder de indruk van alles wat er gebeurde en gezegd werd, dat ik er niet aan gedacht heb en alleen maar heb genoten van het moment. Besides that, mijn iPhone maakt binnen wel zulke slechte foto's dat ze waarschijnlijk toch niet om aan te zien waren.
Op de ronde tafels met mooie lange tafelkleden lag voor iedere demo een mooie Stampin' Up! conferentiemap met Parker pen.
Een heel mooi aandenken. Ik houd van aandenkens........
Op de receptie werden allerlei praatjes gehouden over hoe geweldig goed we allemaal zijn etc. etc. We mochten klappen voor onszelf en voor anderen. Heel Amerikaans, je kent het vast wel, maar oooooh zooooo leuk om mee te maken! Ook kregen we allerlei cijfers te zien en te horen. Wat ik daarvan het vermelden waard vind, is dat er in Europa de afgelopen 5 jaar ongeveer 5.000 mensen demonstratrice zijn geworden, waarvan er nog slechts 4% de titel Zilver 2 en hoger hebben. Hé dan heb ik het nog niet zo slecht gedaan als je bedenkt dat ik dat in 8 maanden gehaald heb. Ben er eerlijk gezegd best trots op. {Bloos}
Er werd gegeten en (water) gedronken en er was live muziek.
So far so good...... de Conventie kon voor mij toen al niet meer stuk.
To be continued....
6 opmerkingen:
Wat leuk om te lezen, het is een heel avontuur en wat een belevenissen! Gaaf om nieuwe mensen te ontmoeten en dit allemaal mee te maken, je hebt overduidelijk genoten!
Ben benieuwd naar het vervolg...
grtz.COlien
Wat een gaaf verhaal, wie zou er niet deel uit willen maken van SU als je het zo leest! Je hebt er in ieder geval van genoten, en je hebt een heel goed resultaat behaald in 8 maanden tijd!! Gefeliciteerd nogmaals, en ik kijk uit naar de volgende post. Groetjes, Ingrid.
Wat een geweldig verhaal en leuke foto's weer. Fijn dat je zo genoten hebt en met recht een onvergetelijke ervaring met mooie herinneringscadeautjes. Wanneer wordt het vervolg uitgezonden?
Groetjes, Helen
Superleuk om te lezen! :-))
Leuk verslag! En zeker een hele eer om op conventie een demonstratie te mogen geven. Je had leuke projecten en ideeen uitgewerkt! Groetjes, Yvonne
Hahahaha, uit Limburg. Ja. Behalve dat ons vliegtuig uit Köln kwam dan, was het geweldig, roommatie! har, har.
Een reactie posten