Wat ooit begon als 'wat spulletjes verkopen om mijn eigen hobby te bekostigen' liep al snel uit de hand. Party's werden geboekt, workshops zaten vol, bestellingen geplaatst, nieuwe demonstratrices melden zich aan en de hobby veranderde in echt werken.
Hard werken.
Min of meer onverwacht kwam er ongeveer tegelijkertijd een leuke baan op mijn pad. Een nieuwe praktijk voor fysiotherapie, die vanaf 0 opgezet moest worden. De eerste dagen zonder internet, telefoon, de bouwvakkers liepen nog rond, een innovatief administratief programma vol kinderziektes, maar ondertussen stroomden de patiënten binnen. Zo veel dat er al snel een wachtlijst volgde, ik er een collega bij kreeg om de balie te bezetten, een nieuwe fysiotherapeute werd aangenomen, wiens agenda ook binnen no-time vol zat, waarna een vierde volgde. Dat was ook hard werken.
Heel hard werken.
Zo hard, dat er geen ruimte meer was voor leuke dingen doen. Gewone simpele dingen als een cake bakken, in de tuin werken, de krant lezen, een balletje slaan, winkelen en voor mezelf hobbyen.........het kwam er gewoon niet meer van. Want er was ALTIJD wel iets of iemand die meer prioriteit had.
Het kon zo niet langer.
Ik liep mezelf compleet voorbij. Ik was zo verschrikkelijk moe van alle ballen hoog houden. Zo erg dat een burn-out dreigde. En als dat zou gebeuren, dan had ik niets meer.
Dus moest ik kiezen. Een héle moeilijke keuze. Het heeft me slapeloze nachten, alsmede tranen en grijze haren gekost. Nachten waarin ik dingen als sociale zekerheid, collega's, vaste inkomsten afwoog tegenover passie, geluk en onzekerheid. Veranderingen zijn heel eng. Maar weet je wat nog enger is? Spijt!
Dus heb ik mijn beslissing genomen. Soms moeten we gewoon dát doen, wat ons gelukkig maakt en niet wat misschien het beste is.....
De Draak is verslagen. Ik heb ontslag genomen.
And you know what? Je gaat nog veel van me horen!
XOXO
