Pagina's

donderdag 11 februari 2010

Zo ist gekomen....

Tja, en van Harrie Haai gaan we dan naar Kleine Joop. Een rare sprong, maar ja, ik scrap nu eenmaal waar ik zin in heb. Er zit geen enkele logische volgorde in.

Joop is mijn vader en deze foto is gemaakt als herinnering aan zijn schooltijd, zoals ook op het bordje links van hem staat. Ik vond de foto laatst bij mijn moeder en die had hem weer van de oudere zus van mijn vader gekregen. Ik weet niet wanneer de foto gemaakt is en ik kan het ook niet meer aan mijn vader vragen, want hij is in oktober vorig jaar overleden. Ik mis hem heel erg en daarom vind ik het zo leuk dat ik deze mooie foto tegenkwam.


Ik vermoed dat hij is genomen rond 1939/1940 in Rotterdam. Als ik m'n vader zo zie dan denk ik dat hij een jaar of 9/10 oud was. En ik geloof niet dat de kinderen na het bombardement op Rotterdam van mei 1940 nog naar school zijn gegaan.


Op 11 jarige leeftijd werd hij helemaal alleen naar het Brabantse en relatief veilige dorpje Zeelst gestuurd om aan te sterken. Hij kreeg onderdak bij een boerenfamilie zonder kinderen. Een immense overgang voor een Rotterdams 'schoffie'.

Op 11 jarige leeftijd.....precies even oud als onze Jorg nu. Je kunt je het toch niet voorstellen dat zo'n menneke, in oorlogstijd, naar wildvreemde mensen helemaal aan de andere kant van het land wordt gestuurd?


Anyhow, om een heel lang verhaal kort te maken. Joop is 'nooit' meer uit Zeelst weggegaan (enkel nog om in Rotterdam een vak te leren), ontmoette in de plaatselijke dorpskroeg mijn moeder en samen zijn ze 52 jaar gelukkig getrouwd geweest.

En ik? Ik woon nog steeds in dat gezellige Brabantse dorpje, waar ik geboren en getogen ben. En ik ga met de carnaval een pilske pakken in datzelfde café waar mijn moeder is opgegroeid en mijn vader leerde kennen. En zo ist gekomen....

12 opmerkingen:

Natasja zei

Wat een leuk verhaal, en veel plezier met carnaval !

Gemma zei

Alaaf, veel plezier volgende week, terwijl ik dit typ hoor ik op de achtergrond "het feest kan beginnen"op de radio! Weer een super verhaal en mooie LO!Gemma

Claudia B. zei

Wat een mooi verhaal! Jouw vader kreeg de kans om aan te sterken in een klein dorpje. Mijn vader moest op 11 jarige leeftijd de kost gaan verdienen voor zijn moeder... Vorige week heeft hij daar nog over zitten vertellen (mijn neefje is nu ook 11) dat het toch eigenlijk ongelooflijk was dat hij als 11 jarige al 56 (!) uur in de week moest werken.. Zijn vader was overleden en er moest toch iemand brood op de plank brengen. Sommige dingen waren vroeger beter maar de sociale voorzieningen zeker niet :-)
Wat zal je je vader missen en wat fijn dat je nog een drankje op hem kan nemen in het dorpscafe, geniet ervan!

Ellen zei

Mooi verhaal en een prachtige layout Margriet! Koester de herinneringen!!!
Veel plezier met Carnaval...

Groetjes Ellen

Anoniem zei

Wat een mooi verhaal. Je lay-out is ook heel mooi gemaakt. Die uiltjes erbij vind ik echt geweldig. Nog veel plezier met carnaval!
xx Myriam

Adrina zei

Mooie lay out heb je gemaakt, een fijne herinnering aan je vader.
Ik mis die van mij ook, die is in september vorig jaar overleden.

groetjes Adrina

Arianne zei

Geweldig verhaal, mooie foto en mooie LO!

Milnie zei

Wat een ontzettend leuke Lo en verhaal! vind de uiltjes super schattig!

liefs

Splashes of Pink and Mint zei

Super lo met een prachtig verhaal! Je vorige posts waren trouwens ook om te smullen (f-ei-ne paasdagen, hoe kom je er weer op!). En... nu lekker te carnavallen??? Héél veel plezier!!!!!!!

Marianne Schut zei

Hai Margreet, wat een super mooi verhaal, ik zat aan mijn beeldscherm gekluisterd! Mijn vader is ook als klein ventje "weggestuurd" om aan te sterken, ook hij belande bij een boerenfamilie. Hij woonde in Vlissingen en is op de trein gezet naar Zwitserland... moet je inderdaad nagaan, zo'n klein manneke,helemaal in een vreemd land, vreemde mensen, vreemde taal.. Hij heeft het er heel erg goed gehad en al die jaren is er een warm contact blijven bestaan met zijn pleegbroer en zussen. Ons gezin heeft er een heel fijne Zwitserse familie aan overgehouden!
Nou een heel verhaal, tja van het een komt het ander en het maakte wat los in mij.. oja mooi ook je LO, zou ik bijna vergeten, hihi Groetjes Marianne

Durvina zei

Wat mooi en super persoonlijk.
Scitterend.

Groetjes, Durvina

Monique zei

Mooi!! De Lo en het verhaal! Prachtig zulke verhalen!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...