Petazzi en Nei Skoen

Petazzi en Nei Skoen?


Wattuh?

Brabanders onder ons; roept u maar!

{Marie-Claire uit Hellimond; dit is voor jou een inkoppertje.}

Voor mijn zus en zwager die 50 zijn geworden moesten we een cadautje verzinnen. Aangezien zij alles al hebben dat hun hartje begeert, is het altijd erg moeilijk om iets origineels voor hen te bedenken.

Met mijn andere 2 zussen en broer hebben we toen maar kaartjes gekocht voor een voorstelling van het Helmondse cabaretgezelschap Petazzi.

Ach, het is geen groot en duur cadeau, maar daar gaat het ook niet om. Het mooiste is dat WIJ allemaal mee gaan!

{Of ze daar nu zo blij mee moeten zijn is de vraag..... Maar oké, dan toch.}



De voorstelling waar we naar toe gaan heet "Nei Skoen". Erg toepasselijk voor mijn zus, die een 'schoenentik' heeft en minstens 50 paar al-dan-niet-nieuwe schoenen in de kast heeft staan.




Om het een beetje origineel aan te bieden heb ik bij de kringloopwinkel een pan gekocht en deze gevuld met ingrediënten voor een heerlijke Petazzi. Uit zwart plakplastic (verkrijgbaar bij de bouwmarkt) heb ik met de Cricut (fijn, wordt die ook weer eens gebruikt) letters gesneden en op de pan geplakt.




Ik weet het; het roze kaartje vloekt een beetje met de wortels.



Maar de roze wortels waren uitverkocht....

Naar de fysio en update Pols-soap

Nog even snel voordat de PC vandaag naar de reparateur gaat vanwege een zeer hardnekkig virus, een layout met foto's uit 2005 van Jorg bij de kinderfysio.

Aangezien zoonlief percé niet in z'n onderbroek op het Wereld Wijde Web wil (heeeel begrijpelijk, zou ik ook niet willen) heb ik de foto's onherkenbaar gemaakt.

Omdat iedereen zo meeleeft nog even een update over de pols van Ivy: gisteren werd ik door het ziekenhuis gebeld met de vraag of ze een artikel mochten schrijven over de 'anatomische variatie' van Ivy's arm en extra foto's mochten maken.

In eerste instantie was ik daar, gezien het hele gebeuren, niet zo happig op, maar nadat de arts uitgebreid heeft uitgelegd dat er sprake is van een 'zeldzame afwijking', kan ik nu meer begrip opbrengen voor de gang van zaken. De ellepijp staat namelijk overdreven gezegd naast haar pols. Vandaar dat ze dachten dat hij uit de kom was. Onder narcose (dus pijnvrij) konden ze de pols echter alle richtingen op buigen, hetgeen natuurlijk niet zou kunnen met een pols die uit de kom is. Ze hebben toen foto's genomen van haar andere, goede arm en die stond precies zo! Ze is er dus gewoon mee geboren.


Dinsdag moeten we terug komen, dan krijgen we zelf ook de foto's te zien, horen we er het fijne van en er worden nieuwe foto's gemaakt. We worden verwacht bij Dr K. Deze Dr is wereldberoemd in V. en omgeving:

Ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen.

[Enne......om eerlijk te zijn, lijkt Dr K. me niet de vervelenste dokter om naar toe te gaan. Ik heb ze wel eens anders gezien. (-;]

Fijn weekend!

Gatenkaas

Degene die me persoonlijk kennen weten dat ik altijd wel mijn woordje klaar heb. Probeer je me voor de gek te houden, dan krijg je gelijk een sneer terug. Nee, wat dat betreft ben ik niet op mijn mondje gevallen. (-;


Toen onze Ivy klein was maakte ik ze graag wijs dat een muisje de gaatjes in de kaas had gegeten.





Didactisch gezien misschien niet helemaal verantwoord....


Maar hé, zeg nou zelf, het klinkt toch een stuk leuker dan een moeilijk verhaal over gasvorming en zuursel en melksuiker enzo.






En net zoals zoveel andere dingen op die leeftijd nam ze het als vanzelfsprekend aan.



[En dat is tegenwoordig wel anders.]





Maar toen ze op een dag zomaar ineens vroeg hoe die muis dan het papiertje van het stuk kaas afhaalde, stond ik wel degelijk met mijn mond vol tanden....


Chapeau!

Interview

Goedemorgen maandag! What a beautiful day!

Cathy Zielske liet op haar blog een interview met haar zoon en dochter zien. Vond ik dat ff een goed idee! Ik heb haar template schaamteloos gelift en onderstaande layout gemaakt.

De opmaak is in Photoshop gedaan, evenals het rode vierkantje met Februari 2011. Dit heb ik uitgeprint op cardstock en er de foto's en het vierkantje met de voetbal (digistempel) bijgeplakt.

Heb me voorgenomen om vaker (jaarlijks?) interviews te gaan houden met de leden van ons gezinnetje. Kan mezelf ook wel eens interviewen.....

Het is een prachtige manier om 'weetjes' over je geliefden vast te leggen. En het is zooooooooooo leuk om later terug te lezen!

Verwend

Allereerst wil ik iedereen heel hartelijk bedanken voor alle lieve reacties op mijn vorige post.

Ik kan je vertellen dat het met dochterlief inmiddels weer stukken beter gaat. Ik zou graag een foto van haar -al dan niet in het ziekenhuisbed- willen laten zien, maar helaas is ze het daar niet mee eens.

Dus.....

Haar telefoon heeft de afgelopen dagen roodgloeiend gestaan. Wist je dat je met 1 hand gewoon heel goed en ook heel veel kunt bellen, SMS-en, pingen, Hyven en internetten....?




Ze geniet van alle aandacht die ze krijgt in de vorm van kaartjes....




Tijdschriften.....



Chocolaatjes......

En zelfs een bijdrage in de telefoonkosten omdat ze alle vrienden en vriendinnen natuurlijk op de hoogte moet brengen van haar ziekenhuisavontuur.....

Verder kijkt ze er naar uit om de komende 1,5 week met de auto naar school gebracht te worden én gehaald. En ze kan niet wáchten om haar gipsen arm aan de gymleraar te laten zien, die haar woensdag nog verplichtte om mee te gymen en trampoline liet springen voor een punt en van wie ze eigenlijk ook nog gewoon moest bokspringen..... Ze gaat een hoger punt eisen en gelijk heeft ze!

Tot zover het ziekenhuisavontuur.


Morgen weer een layout piepel!

Ik zeg: tot dan!

Het verhaal van De Pols Uit De Kom

die niet uit de kom bleek te zijn......

Ach kom? Ja, echt waar!

Er was eens een meisje, dat op dinsdag op school ongelukkig op haar arm viel. Ze had er wel last van maar nu ook weer niet zo dat haar papa en mama dachten dat er iets ergs aan de hand was.

Op woensdag ging haar mama voor de zekerheid toch met haar naar het ziekenhuis. Ze zaten van 18.30 tot 22.30 op de EHBO, waar de arm van het meisje heel vaak op de foto werd gezet. 5 slim uitziende mannen en vrouwen in blauwe, groene en witte pakjes keken heel bedenkelijk en fronsend naar de kiekjes en samen kwamen zij tot de conclusie dat de onderarm van het meisje gebroken was en haar pols uit de kom.

1 vrouw en 2 mannen probeerden toen gezamelijk de pols weer in de kom te krijgen. Meisje en ook mama vonden dit NIET leuk!

Het was heel vervelend, ze deden echt hun best, maar het lukte het niet. Dus zette de meneer in het blauwe pak de arm van het meisje in een mooi blauw gips. De volgende ochtend om 9.00 uur werden moeder en dochter weer terugverwacht op de traumapolie om de pols onder narcose op zijn plaats te zetten.

Daar aangekomen bleek er die dag in het plaatselijke ziekenhuis geen plek te zijn en werd moeder en meisje naar het ziekenhuis in de Grote Stad gestuurd. Daar werd dochter, na sinds de vorige avond 18.00 uur niet meer gegeten of gedronken te hebben, om 15.30 eindelijk naar de O.K. gereden...

Na een uurtje belde een vriendelijke chirurg met de moeder van het meisje dat haar pols helemaal niet uit de kom was en haar arm ook niet gebroken...... Er was sprake van een anatomische variatie. Meisjes 'goede' pols zat net zo vreemd als meisjes 'geluxeerde' pols.

[Kunnen jullie het nog volgen?]

[Ik in ieder geval niet meer!]

Na een uurtje wachten kwam een zielig hoopje meisje terug op de afdeling met haar arm in het gips(?). Misselijk van de narcose en zoooo moe dat ze niet kon wakker blijven. En ook al waren de zusters op de afdeling erg lief, om 21.30 uur hadden moeder en meisje er zo'n genoeg van dat meisje dan maar moe en misselijk mee naar huis zou gaan!!

Het is nu 15.15 uur en dochter ligt weer in bed. Haar mobieltje blijft onaangeroerd, het ultieme bewijs dat ze echt niet lekker is.

En waarom???

Voor een arm die niet gebroken is en een pols niet uit de kom?



Kom op zeg!

Ik zal jullie de details besparen, maar hier is het laatste woord nog niet over gezegd!

Beren op de weg!

Toen ik gisteren aan het genieten was van mijn nieuwe papier, dacht ik tevens "wat moet ik in hemelsnaam met die beren?"

Ik bedoel, anders dan wellicht in de USA en Canada, bij ons geen loslopende beren op de camping. Misschien wel campinggasten die er wat betreft postuur en gewicht op lijken, maar da's toch anders.

Dus zat ik te denken;


"beren, beren, beren.......




[zucht en diepe frons]




Beren op de weg!"




Dat is wat ik altijd tegen F. zeg als hij weer eens aan het doemdenken is.



Want waar ik nogal eens impulsief kan zijn en van een verrassing houd, ziet F. altijd overal problemen.



"Ja, maar, en wat als......" is het eerste dat hij zegt als ik iets onverwachts voorstel.



Als ik dingen niet ruim van te voren vraag of aankondig, dan zouden wij maar een saai leven leiden....

Mijn motto is dan ook: "dat zien we dan wel weer".


{Ook niet altijd goed hoor}


Dus laten we het er maar op houden dat we elkaar mooi aanvullen.


Maar dát ga ik natuurlijk niet tegen hem zeggen.

Nieuwe layout + papier

Lang geleden dat ik weer eens een 12" x 12" layout heb gemaakt:

Deze foto's en ook het papier lagen al 5 jaar te wachten om gescrapt te worden. Een heerlijk gevoel om ze nu eindelijk weggewerkt te hebben.

En zoals je ziet ben ik niet meer aan het tellen voor de uitdaging eerst-50-projecten-maken- voordat-ik-weer-papier-mag-kopen....

Gisteren was ik namelijk niet in m'n hum. Nou kon ik daar 3 dingen aan doen:

1. Een reep chocola meester maken
2. Een paar nieuwe schoenen kopen
3. Naar de scrapbookwinkel rijden

Toevallig was mijn kraftpapier bijna op en hee, wat moet je nu als scrapper beginnen zónder kraftpapier? De keuze was dus snel gemaakt. Op naar Heesch....

Ik wist dat het zou gebeuren en inderdaad, behalve een pak kraft belanden er ook enkele velletjes van het October Afternoon Campfire papier in mijn mandje..... Verder niets dus dat is dan toch wel weer knap, al zeg ik het zelf!

Mijn uitdaging is mislukt, tis niet anders, maar ik ben wel errug happy met mijn nieuwe papiertjes. (-:

Helaas waren bovenstaande stickervellen uitverkocht. Weet er iemand een Nederlandse (web)winkel waar ze deze nog verkopen? Bij P&P zie ik hem ook niet meer staan. Ik zou dolgraag in het bezit komen van 1 of 2 velletjes. Als je me kunt helpen dan hoor ik het graag!

Fijne zondag nog!

Uitverkoop bij DIGIS

Omdat het webwinkeltje aan het maximale aantal artikelen zit (tja, het is een gratis versie) moet er plaats gemaakt worden.

Daarom zijn er een aantal stempels in de uitverkoop met kortingen tot wel 50%.

Dus wil je je digi-stempel-verzameling uitbreiden tegen een leuk prijsje, sla dan nu je slag voordat ze uit de winkel verdwijnen!

And the winner is....

Potjandrie...









Waar ik van te voren al een beetje bang voor was gebeurde:





Ik kan niet kiezen!!





Natuurlijk zou ik het liefst aan jullie allemaal zo'n tasje willen geven, maar dat kan nou eenmaal niet. Om de simpele reden dat ik ze niet heb.



Heb heel erg zitten twijfelen tussen 2 personen.



Allereerst is daar de dochter van Everien die in de bloei van haar leven door een akelige ziekte is getroffen, met alle gevolgen van dien. Ze lijkt inmiddels enigzins te zijn opgekrabbeld en heeft vorige week na alle tegenslag zelfs haar diploma gehaald! Chapeau!



De 2e persoon is de vriendin van Mariëlle. Ook zij is in de bloei van haar leven, heeft 2 jonge kinderen en heeft pas vorige week te horen gekregen dat ze een tumor heeft van 40 cm en wellicht ook uitzaaïngen. Zij heeft dus nog een hele lange weg te gaan!



Ik vind dat beide dames het tasje dus voor wel 500% verdiend hebben.



En omdat ik zo'n zacht


ben en niet kan kiezen, heb ik besloten om ze allebei maar een tasje te geven...

[[heb ik mijn goede daad voor deze week ook weer verricht ((-;]]

Dus Everien & Mariëlle stuur me even een mailtje met jullie adresgegevens en dan komt het envelopje z.s.m. naar jullie toe!

Kaartje met bijsmaak

Zoals de meesten van jullie inmiddels wel begrepen hebben zijn de mannen in ons gezin nogal voetbal-minded.

Alles wat maar met voetbal te maken heeft wordt door de mannen in Huize B. bekeken, gespaard, gelezen, nogmaals bekeken, besproken, geanalyseerd en nog een keer bekeken, want hee, je zou zomaar iets gemist kunnen hebben.....!

Jorg verdedigt op zaterdag het doel van de D5. Jammergenoeg heeft hij zijn lengte niet mee (is zelfs de kleinste van het elftal). Het valt dan ook niet altijd mee om dat grote doel te verdedigen. Maar om hem wat meer zelfvertrouwen te geven hebben ze hem aanvoerder gemaakt.

{Wij denken echter dat ze hem die grote oranje band om hebben gegeven omdat ze hem anders niet zien staan, maar dat terzijde.}



Moet hij een wedstrijd in De Grote Stad spelen, dan is dat vaak tegen jongens als Ali, Ibrahim of Mustafa; die hebben zo'n beetje hetzelfde postuur als dat van onze kleine grote man.

Ga je richting De Kempen dan krijg te maken met tegenstanders van een ander kaliber. Dat begint al in het dorp hier 5 km verderop, maar hoe verder je De Kempen ingaat hoe groter je tegenstander wordt. Ik weet niet wat dat is op die dorpen....


Ik heb sterk het vermoeden dat moeder de vrouw daar elke avond een scheut Pokon door de soep doet.


De 11- en 12-jarige Teunen, Toonen en Augusten die daar met opgestroopte mouwen voetballen zijn 3 koppen groter, hebben minimaal maat 42 van schoenen en blozende rode appelwangen.

Zo ook in het dorp hier 5 km verder op. Sinds eeuwen bestaat er een strijd tussen ons cluppie en de hunne. Als het tot een derby komt beschuldigt men elkaar er steevast van dat

1. de scheidsrechter een thuisfluiter was
2. hij te lang door liet spelen
3. er geen gras op het veld stond
4. er spelers uit een hoger elftal stonden opgesteld
5. die ene speler echt geen buitenspel stond
6. die andere speler ook niet
7. het doelpunt onterecht was afgekeurd

Maar weet je, bij Die Anderen is dat ook altijd zo!! (-;


Enniewee, om een lang verhaal kort te maken. Morgen is het zoontje van vrienden van ons jarig en hij voetbalt bij....

Juist ja, Die Andere Club. Heb toch even 3 x moeten slikken toen ik het kaartje voor hem aan het maken was.

(Project 17-50)

Maar ja, het joch kan er natuurlijk ook niets aan doen dat hij 5 km te ver geboren is.

Vrouw vindt volger + weggeefje

Yes, tis gelukt! De teller staat op 202 volgers, yoehoe!

Graag wil ik Wilma, Wendy en Martina welkom heten bij de club van 202. (-: Dankzij jullie ga ik weer iets weggeven.

Aangezien mijn Valentijnstasje blijkbaar in de smaak viel bij de NVVSV (Nederlandse Vereniging van Scrappende Vrouwen) heb ik besloten een pakketje weg te geven, waarmee je dit tasje precies kunt namaken.

En daarbij doe ik nog de benodigdheden voor een replica van het kaartje van gisteren.

(Samen geregistreerd als project 16-50, want anders kom ik nooit aan de 50)

De winnaar kan er mee doen wat ze wil. Mijn tasje/kaartje precies namaken of er een geheel eigen draai aangeven. Het is mij om het even.

Wil je ook kans maken dan moet je het volgende doen:

Laat voor a.s. donderdag 20.00 uur een berichtje achter, waarin je verteld aan wie je het tasje vol liefde zou willen geven en waarom.

Uit het leukste/liefste/origineelste berichtje zal ik een winnaar kiezen. Ik hoop dat deze dan voor vrijdag 17.00 uur haar adres kan doorgeven, dan heeft ze het tasje, als de post meezit, nog voor Valentijnsdag in huis.

Ik zou zeggen; schrijf maar raak!

Een volger gezocht + een kaartje gemaakt

Allereerst wil ik iedereen heel hartelijk bedanken voor de ontzettend leuke reacties die ik op mijn feestslingerboekje en Valentijnstasje heb gekregen! Ik word er helemaal verlegen van....

Het geeft zo'n goed gevoel om te lezen dat mijn creaties in de smaak vallen en het aantal bezoekers te zien stijgen. Het is maar goed dat ik jullie niet allemaal van koffie hoef te voorzien!

Inmiddels heb ik zomaar 199 volgers. En ik heb beloofd dat ik bij 200 volgers weer iets zou verloten. Dus mijn vraag: wie volgt??

Vandaag wederom een strak kaartje met een verjaardagswens op een doorzichtige sheet.

(project 15-50)

Heb een aantal stempels tegelijk op een sheet geprint zodat ik een voorraadje heb liggen. Dat is wel zo gemakkelijk.

Dat was het weer voor vandaag.


Tot snel!

Schatbriefjes

Net zoals elk jaar in januari kreeg deze Vrouw Des Huizes vorige week weer een vlaag van verstandsverbijstering. De kledingkasten en slaapkamers van de kinderen moesten uitgemest opgeruimd worden. En welnu!

Er gingen een paar vuilniszakken kleren naar de kledingcontainer, er gingen dozen oude tijdschriften in de papierkliko, er werd het één en ander op Marktplaats gezet en er ging al-dan-niet-onder-protest-van-de-kinderen een achterbak vol rotzooi goede spullen naar de Kringloopwinkel.

Hè, wat lucht dat lekker op.


{Gelukzalige zucht}


En weet je wat het mooiste was?


Ergens onder in een laatje vond ik een paar notitiebriefjes van bijna 12 jaar(!) geleden.

Met een aantal leuke uitspraken van onze Ivy.

Even nonchalant opgeschreven bij gebrek aan een fatsoenlijk schriftje.

Dat biedt perspectief voor mijn Priet Praat album!